لحظه هاي پر اميد و شيرين رفتن و شايد برگشتني نباشد اما ما هستيم .

امروز روز خنده است و حماسه. روز رفتن است و اميد. روز کشورم ايران و بيش از هر روزي در اين يکسال امروز شادم.
مي رويم و حتي اگر بازگشتي نباشد مي دانم که ما هستيم. امروز مي رويم براي بغض هايمان و فرياد هاي جمهوري ايرانيمان و مي رويم براي صلح و تکرار بي نظير لحظه هاي همبستگي و شعار هاي زيبايي که پشتوانه لبخندهاي عميقمان به همديگر بود و نگاه هاي معنادارمان به دژخيم.
امروز شادم چون مي رويم براي تکرار خاطره دست هاي در هم گره خورده شب هاي پيش از انتخابات و شور و هيجان و تظلم خواهي روزهاي حادثه. آن هنگامه که چشم هاي نازنين ندا را از ما گرفتند و به جايش غم بي نهايت در نهادمان نهادند. مي رويم که مشت هاي اشکان و سهراب را بر دهان ديکتاتور بکوبيم و صداي غراي مجيد توکلي را بر سرش. مي رويم تا بيداري صبح روشن اميد و انسانيت را به جاي خواب به خواب رفتگان ابدي و غارتگران اين مرز و بوم بنشانيم و جمهوري ايراني را فرياد بزنيم.
يکسال گذشت و دوباره خاطرات تلخ و شيرين زنده شد و آتش بر هستيمان زد اشک جاري بر گونه هاي مادرهاي داغدار و خميدن پدران اين مرز و بوم و براستي که حماسه آفريديم. حماسه هاي شيرين و فرهاد هاي عاشق اين مرز و بوم با لب هاي سرخ و قلب هاي پاک و قدم هاي استوار و يادمان نرفته است که گرچه گلوله نثار لبخندهاي مردمانمان شد اما بدون شک يکي از زيباترين سال هاي تاريخ ايران را ما آفريديم و به چشم خويش ديديم که مغرور عظمت نامي بزرگ به نام ايرانيم و سر در مقابل ظلم فرو نمي اوريم و
و من
با دستان خود اشک هايم را پاک کردم و سوختم و قلبم سخت آزرده شد و هرگاه به ياد آن همه عظمت افتادم و ظلمي که بر مردمم رفته است نفسم تنگ شد.
آري من ديدم که گل هاي نازنين کشورم را ديکتاتور پرپر کرد.
اما امروز به يادگار يکسال تلاش و حماسه و به پشتوانه ساليان دور و دراز عظمت کشورم ايران و براي آزادي مي رويم.
خوشحالم که مي رويم و براي خداحافظي آمده ام. لحظه هاي شيرين رفتن و شايد برگشتني نباشد اما ما هستيم. دلم براي همه شما تنگ مي شود و اين بزرگترين يادگار و آرامش دهنده من است.
مي رويم و پر توان و به اميد سال هاي آزادي و زيبايي و انسانيت..
مواظب خودتون باشيد.

ويدئو کليپ "گل لاله" از "شهيار قنبري" تقديم به چشم هاي ندا و همه چشم هاي منتظر آزادي ايران

لالا لالا دیگه بس گل لاله
بهار سرخ امسال مثل هر سالِ
هنوزم تیر و ترکش قلبو میشناسه
هنوز شب زیر سرب و چکمه می‌‌ناله
نخواب آروم گل بی‌ خارو بی‌ کینه
نمی‌بینی نشست گلوله تو سینه
آخه بارون که نیست رگبار باروتِ
سزای عاشقای خوب ما اینِ
نترس از گلوله دشمن گل لادن
که پوست شیر پوست سرزمین من
اجاق گرم سرمای شب سنگر
دلیل تا سپیده رفتن و رفتن

نخواب آروم گل بادوم نا‌ باور
گل دل نازک خسته گل پر پر
نگو باد ولایت پر پرت کرده
دلاور قد کشیدن رو بگیر از سر
دوباره قد بکش تا اوج فواره
نگو این ابر بی‌ بارون نمیذاره
مثل یار دلاور نشکن از دشمن
ببین سر میشکنه تا وقتی‌ سر دارِِ
نزاشتن هم صدایی رو بلد باشیم
نزاشتن حتی با هم دیگه بد باشیم
کتابای سفید و دوره میکردیم
که فکر شب کلاهی از نمد باشیم

نگو رفت تا هزار آفتاب هزار مهتاب
نگو کو تا دوباره بپریم از خواب
بخون با من نترس از گلوله دشمن
بیا بیرون بیا بیرون از این مرداب
نگو تقوای ما تسلیم و ایثار
نگو تقدیر ما صد تا گره داره
به پیغام کلاغای سیاه شک کن
که شب جز تیرگی چیزی نمیاره

نخواب وقتی‌ که هم بغضت به زنجیره
نخواب وقتی‌ که خون از شب سرازیرِ
بخون وقتی‌ که خوندن معصیت داره
بخون با من بیا تا من نگو دیرِ
سکوت شیشه‌های شب غمی داره
ولی‌ خشم تو مشت محکمی داره
عزیز جمعه‌های عشقو آزادی
کلاغ پر بازی با تو عالمی داره
عزیز جمعه‌های عشقو آزادی
کلاغ پر بازی با تو عالمی داره

بخواب ‌ای حسرت سفره گل گندم
نباش تو دالون‌های قصه سر در گم
نخواب رو بالش پرهای پروانه
که فریاد تو رو کم دارن این مردان
لالا لالا دیگه بس گل لاله